Een tijdje terug schreef ik over het schrijfproces van mijn speelfilmscript Immer Gerade Aus, over zes Nederlanders die in Berlijn een Duitse talencursus volgen. Nu het script, na vier jaar schrijven, eindelijk vorm begint te krijgen, rijst de vraag; wat voor film wordt dit eigenlijk? En voor wie?
Als pas afgestudeerde filmstudent zat ik vol vechtlust. ‘Doelgroep’ vond ik een vies begrip waarmee ik me niet bezig wilde houden. Ik wilde ‘filmgeschiedenis maken’ en was in de naïeve veronderstelling dat als een film goed is de mensen vanzelf voor de bioscoop staan te dringen. De realiteit leerde me dat het anders werkt. Als je zalen wilt vullen, moet je de mensen eigenhandig naar binnen sleuren. Een commerciële film met een sterrencast en een groot marketingbudget helpt je meestal een eind op weg.
Niks tegen commerciële films, maar mijn ambitie is om intelligente kwaliteitsfilms met een bijzondere visuele stijl maken. Zo ook voor Immer Gerade Aus. Dit betekent echter dat het een stuk moeilijker wordt om deze film gefinancierd te krijgen. En dus ook dat het een film voor een klein publiek zal worden.
De gedachte dat ik een aantal tropenjaren van mijn leven geef aan deze film en dit werk uiteindelijk een handjevol mensen bereikt, is ronduit killing. Hoezeer ik dit handjevol ook waardeer, het kan dit heftige maakproces niet compenseren. Als ik eerlijk ben is eigenlijk het enige dat dit wel zou kunnen een complete run op de bioscoop als de film uitkomt. Die vechtlust van toen, het is gewoonweg niet vol te houden in een volwassen leven.
Maar wat dan? Moet ik Immer Gerade Aus omschrijven naar een romantische komedie? Half bekend Nederland erin casten? Dan gaan er misschien wel 300.000 mensen heen. Dan heb ik ‘succes’. Maar dan ben ik wel op mijn knieën gegaan.
Het voelt alsof ik op een T-splitsing sta. Ga ik naar rechts? Worstelend en vechtend mijn eigen weg? Of ga ik naar links, de snelweg van de commerciële film op? Die eerste weg is niet vol te houden. Maar die tweede ook niet, als die niet de weg van je hart is.
Dit dilemma houdt me soms wakker. Waar kan ik die gulden middenweg vinden? Dat pad tussen artistiek en commercieel in, voor toegankelijke kwaliteitsfilms met de potentie en de financiële middelen om een groot publiek te trekken. Niet links, niet rechts, maar rechtdoor.
Hee. Hallo. Immer Gerade Aus.
Deze column is gepubliceerd in de PS van het Parool van 10 okt. 2018.